بیش از چهار سال از پایان جنگ داخلی سوریه میگذرد. اما جنگ سوریه و نقش ایران در این جنگ همچنان پرسشی بزرگ و جدی در ذهن بخش مهمی از افکار عمومی ایران و منطقه است. پرسشی که در لایه‌های زیرین ذهن بسیاری رسوب کرده و باعث شک و شبهه آنها به سیاست خارجی ایران و فاصله گرفتن شان از نظام سیاسی مستقر در تهران شده. بسیاری معتقدند که اگرچه نظام بعث سوریه و حکومت ایران برندگان جنگ سخت بودند اما نتوانستند جنگ نرم را ببرند و در اقناع جوامع خود و بقیه کشورهای مسلمان شکست خورده‌اند. بعد از گذشت یازده سال از شروع درگیریها در سوریه همچنان ما با پرسشهای حل نشده بسیاری روبروییم:
انقلاب سال دو هزار و یازده در سوریه چه سرشت و طبیعتی داشت؟ این انقلاب مگر بخشی از بهار عربی (یا در واژگان رهبر ایران بیداری اسلامی) نبود؟ پس چطور حکومت سوریه آن را با این شدت سرکوب کرد؟ نسبت جمهوری اسلامی با رژیم بعث سوریه چیست و چرا حفظ این رژیم تا این حد برای تهران مهم بود؟ چرا ایران به سوریه نیروی نظامی گسیل کرد؟ آیا ایران نمیتوانست به اسد فشار بیاورد تا با ملایمت بیشتر با انقلابیون رفتار کند و نگذارد کار به جنگ داخلی بکشد؟
اینها فقط بخش کوچکی از پرسشهای حل نشده ایرانیان درباره سوریه هستند. حالا ما پرونده سوریه را یکبار دیگر در جدال می‌گشاییم تا شاید تصویر دقیق‌تری از ماجرا پیدا کنیم و بتوانیم واقعیت را از افسانه تفکیک کنیم.
راوی ما برای بازخوانی سوریه هادی معصومی زارع است.
